کد مطلب:276904 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133

ویژگی حادثه
اینجا لازم است این نكته را یادآور شویم كه البته ما ادعا نمی كنیم كه بطور قطع و مسلم آنچه در آن روز در عراق اتفاق افتاده است همان واقعیتی است كه «حذیفه» در تفسیر آیه ی شریفه ی (حمعسق) بیان كرده است. بلكه هدف ما این است كه بگوئیم: میان گفتار حذیفه، و حادثه ای كه در سال 1958 میلادی در عراق اتفاق افتاد و رژیم سلطنتی این كشور را در كام خود فرو برد، تناسب بسیار عجیبی وجود دارد كه با حادثه ی مذكور منطبق می گردد.

و البته باید توجه داشت كه روایت حذیفه، چه بر «عبدالاله» و خاندان سلطنتی عراق منطبق بشود و چه منطبق نشود، زیانی به مدعای ما و شواهد و قرائنی كه آوردیم نمی رساند. زیرا: مقصود آن است كه بگوئیم: مدتی قبل از ظهور حضرت صاحب الامر علیه السلام سه شاهزاده، یا سه شخص بزرگ، كه هر سه بزرگ زاده و از فرزندان خلفاء هستند، در عراق كشته می شوند، و این خود یكی از نمونه های بازر علائم نزدیك به ظهور است كه پس از وقوع این حادثه در عراق، باید منتظر (قیام خراسانی) و خروج سفیانی، و حركت و نهضت صاحبان پرچم های سیاه از طرف مشرق و یا از سرزمین خراسان بود.

آنچه تا اینجا گفته شد مربوط به عراق و بغداد بود و اما راجع به ایران: